SZTUKA

psycho sexy

arghhh cudowne są *.*

miss destruction

Teraz coś co totalnie mi się podoba Wink

:

Charlie Terrell:

WIĘCEJ NA: [link widoczny dla zalogowanych]

white oleander

Świetne, Delir

vvitchy

Lubie. Ruda, trzecia od dolu, najlepsza (i z urody, i grafika w ogole, kolory)

psycho sexy

Man Ray. uwielbiam gościa.

sassy

Drugie zdjęcie bardzo mi się podoba.

cool baby

PIĘKNE PIĘKNE I JESZCZE RAZ PIEKNE!!

hmm.. ja kiedyś natrafiłam w necie na twórczość Herberta Jamesa Drapera, która mnie bardzo zachwyciła.

the bad seed*

Wow, piękne te obrazy O.O Właśnie takie lubię, takie nie-kanciaste.

George Frederic Watts - malarz (i rzeźbiarz) epoki wiktoriańskiej. W pracach Wattsa pełno jest alegorii, uwielbiam jego styl.

Hope

Time, Death and Judgement

Orpheus and Euridice

Found Drowned

Choosing

Uldra

Ophelia

Eve

Preyer

vvitchy

Man Ray ! Fotografik - surrealista.

cool baby

niedawno czytałam o Camille Claudel , która mnie zachwyciła i postanowiłam tutaj coś zaprezentować.

Love

za Wikipedią:

Camille Claudel (ur. 8 grudnia 1864 w Fère-en-Tardenois, zm. 19 października 1943 w Montfavet koło Awinionu) – francuska rzeźbiarka.

Życie

Urodziła się w skromnej rodzinie. Jej młodszy brat, Paul Claudel, został znanym poetą i dyplomatą. Camille w dzieciństwie postanowiła zostać rzeźbiarką. Studiowała w Akademii Colarossiego. Około 1884 r. zaczęła rzeźbić w pracowni Rodina. Została jego kochanką. Pragnęła z nim zostać, ale on nigdy nie opuścił żony, Rose Beuret. Zaszła z nim w ciążę, jednak poroniła i zapadła na głęboką depresję. Claudel i Rodin mieli na siebie ogromny wpływ artystyczny. Mówiło się nawet, że to Rodin wzoruje się na pracach Claudel.

Od 1903 roku wystawiała swoje prace w Salonie Artystów Francuskich. Rzeźby Claudel były niezmiernie dynamiczne, wykonane na ogół w kamieniu i brązie. Octave Mirbeau pisał o niej "Rewolta przeciw naturze! Kobieta-geniusz!". Prace takie, jak Walc (1893) czy Wiek dojrzały (1900) wydają się podobne do prac Rodina, ale są bardziej liryczne. Fala z 1897 roku to świadoma próba zerwania ze stylem Rodina. Sam przełom wieków to krótkich kilka lat jej sławy i powodzenia.

Od 1906 stan zdrowia Camille Claudel się pogarszał. Zapadła ona na chorobę psychiczną. W jej trakcie zniszczyła większość swoich rzeźb. W 1913 zmarł jej ojciec, o czym nie została zawiadomiona. Brat Paul ubezwłasnowolnił ją, w efekcie czego trafiła z inicjatywy matki do szpitala psychiatrycznego Ville-Évrard w Neuilly-sur-Marne, żeby wkrótce w obliczu przybliżającego się frontu wojennego zostać przeniesioną do zakładu zamkniętego w Montfavet koło Awinionu (znanego wtedy jako Asile de Montdevergues; obecnie siedziba nowoczesnego szpitala psychiatrycznego Centre Hospitalier de Montfavet). Spędziła tam ostatnie trzydzieści lat swojego życia. Zniszczyły ją leki, a brat uznał ją za skończoną. Matka i siostra nigdy jej nie odwiedziły. Matka zawsze odmawiała na ponawiane zaproszenia lekarzy do wypisania jej córki ze szpitala na rzecz życia w domu. Nie mogła też Camille Claudel liczyć na pomoc Paula Claudela, który jednak odwiedzał ją, choć tylko co kilka lat.

Rzeźby Claudel

L'Age Mûr, 1899
La Petite Châtelaine (marmur)
Pensée (marmur)
Paul Claudel à trente-sept ans (brąz)
L'Implorante
Clotho
Les Causeuses
La Valse (brąz), 1892
Buste de Rodin
Vertumne et Pomone (marmur)
La Vague (onyks i brąz)
Profonde Pensée (marmur)
La jeune fille à la gerbe (brąz)
Le Sakountala, 1886

Filmy

Camille Claudel w reżyserii Bruno Nuyttena. Camille Claudel zagrała Isabelle Adjani, która za tę rolę otrzymała w 1989 Cesara, będąc również współproducentem filmu. Film został nominowany do dwóch Oscarów.

tutaj możecie obejrzeć jej przepiękne prace [link widoczny dla zalogowanych]

jakby ktoś chciał więcej przeczytać [link widoczny dla zalogowanych]

musze przyznać, że jestem nią zafascynowana. Very Happy

niesamowita, intrygująca kobitka.

lotta love

oglądałam ten film, ale już bardzo dawno temu. Ale rzeźbiarką była naprawdę ok.