Nick Cave

miss destruction

"Bunny'ego" przeczytałam już dość dawno, ale nie mogłam znaleźć odpowiednich słów by opisać tą książkę. Z jednej strony jest ona wulgarna, nie, bardziej pasuje chyba słowo perwersyjna, a z drugiej można dostrzec piękno, które w sobie ukrywa. Jak dla mnie jest dość trudna. Bo niby z pozoru opowiada bardzo prostą historię ... Ale raczej należy do tych, do których się wraca i wyciąga się z nich coraz więcej.

Teraz pozostaje mi sprawdzić, jak to będzie w przypadku "Oślicy" ;]

A jaktam Twój odbiór Babydoll ? Ciekawa jestem ^^

the bad seed*

Ja powiem tak: „Bunny'ego” czytało mi się bardzo dobrze. Szybko szło, nie męczyłam się. Co nie znaczy, że nie dumałam nad nią wcale - zdarzało się, owszem, bo pełno jest w niej różnych alegorii, w wielu na pozór niepozornych dialogach czy opisach można odnaleźć drugie dno, i tak dalej. Wiadomo, Nick to bardzo inteligentny, oczytany człowiek z tym specyficznym poczuciem humoru, z którym czasem ostro przegina, jednak nigdy na tyle, by poczuć niesmak czy zażenowanie. Przynajmniej ja nie czułam ^^ Muszę też przyznać, że prawie popłakałam się, czytając zakończenie. Takie rzeczy zawsze mnie ruszają, moje zdolności empatii są nieograniczone. Pamiętam, że po zamknięciu książki wyszłam na korytarz na papierosa i rozmyślałam sobie przez dłuższy czas nad nią. W zasadzie, pomimo tego całego humoru i tej niby lekkości, była to opowieść bardzo smutna.

„Oślica” - dzieło zupełnie inne. W porównaniu z nią, „Bunny” to niewinna, lekka lekturka. Na początku trochę się z „Oślicą” męczyłam. Chciałam wiedzieć, co stanie się dalej, ale nie mogłam czytać tego szybko i po łebkach, bo po prostu się nie da - każda strona przynosiła ze sobą wielki ładunek niebanalnych pomysłów pomieszanych z niesamowitym warsztatem Cave'a, co w efekcie skutkowało tym, że nieraz czytałam ten sam akapit kilka razy. Głównie po to, by nasycić się naprawdę zadziwiającym bogactwem osobliwego słownictwa i niejednokrotnie pokręconej składni serwowanej przez autora. Historie fascynujące i zatrważające zarazem. Majstersztyk, ot co. Po skończeniu jej czułam się tak przepełniona emocjami, że aż zupełnie wypruta z sił.

Z perspektywy czasu „Bunny'emu” daję 7/10, „Oślicy” 10/10. Do tej ostatniej na pewno jeszcze nie raz wrócę, bo czuję, że tak naprawdę to nie odkryłam jej w pełni. Jawi mi się ona jako taka kopalnia, z której można wydobyć jeszcze wiele diamentów.

miss destruction

"Oślica" to teraz jedna z moich ulubionych książek, tuż obok Shakespeare'a, Poe i tego typu ludzi Very Happy

. Książka jest genialna. "Bunny" się do niej nie umywa Wink

.

Nigdy wcześniej nie czytałam czegoś tak: zawiłego, chorego, brudnego... i urzekającego Wink

Pozatym Cave ma zajebiste porównania. Książka jest jednak dość ciężka, trzeba czytać po kawałku i "trawić" nie bardzo nadaje się do takiego bezmyślnego czytania, że tak powiem.

Ukłony dla Ciebie Babydoll, że dzięki Tobie mogłam ją przeczytać, bo nie wiem czy bym na nią wpadła Very Happy

;*

the bad seed*

No to cieszę się, że się ze mną zgadzasz (w kwestii tego, iż ta książka rozpierdala system) oraz miło mi, że troszkę przyczyniłam się do tego, że ją przeczytałaś Wink

miss destruction

Dokładnie ! Może to jakieś działania podprogowe tej książki uruchamiają u każdego czytelnika te same myśli Wink

white oleander

Delir masz piekny av.

Czy przypadkiem pewna ksiązka Nicka nie ma okłądki z mrocznym 'krzyżem', z trzema ramionami, wokół rozrzucone krzesła...
?

Przecież to mój ulubiony artysta. Znaczy się - Zdzisław Beksiński.

the bad seed*

Yep, mówisz o zbiorze tłumaczeń wczesnych tekstów co się zwie Król Inkaust (I). I to nie jedyna książka Cave'a z Beksińskim na okładce. Szacun dla polskiego wydawnictwa Akia:

To wydanie Oślicy jest wczesne, wznowienia mają już niestety inne okładki. Król Inkaust o ile mi wiadomo nie był wznawiany, można ją zdobyć poprzez Allegro.

white oleander

A właśnie, no właśnie

Zdzisiław aw.

the bad seed*

miss destruction

Oooo !

zabawowo^^

the bad seed*

Nowa książka Nicka: [link widoczny dla zalogowanych] Smile