Kobiety w literaturze

the bad seed*

burll, jestem na początkowych stronach, więc jeszcze nie wiem jak wypadnie całość, w każdym razie baaardzo dobrze mi się to czyta. Napisane ciekawym, przemyślanym językiem. Jest to właśnie taka rekonstrukcja: w takich jakby obrazach, te najważniejsze momenty (dużo faktów, ale też dużo domysłów, aczkolwiek autorce w pisaniu pomagało kilka osób z bliskiego otoczenia Sylvii, więc te domysły są chyba dość wiarygodne). Mamy tu historię Sylvii, Teda i Assii Wevill (swoją drogą co za tragiczny pomysł, by razem ze sobą zabierać na tamten świat własne dziecko... nawet nie chcę się nad tym zastanawiać bo nie ogarniam; chociaż... w sumie to chyba z tym całym Tedem było coś nie tak).

A pamiętniki ogromnie chciałabym mieć... Są grubaśne, więc lektury starczyłoby na wiele dni. Kiedyś były dostępne na merlinie, teraz nie (a miały być dostępne, jakiś czas temu widziałam coś w stylu zapowiedzi). Musieliby zekranizować coś, jakiś dobry film zrobić w jakimś kontekście związany z Sylvią, wtedy może przypomniałoby się niektórym o niej (za przykład może posłużyć Cormac McCarthy: po ekranizacji To Nie Jest Kraj Dla Starych Ludzi zaczęto wznawiać jego dzieła, a po ekranizacji Drogi to już w ogóle - Wydawnictwo Literackie cały czas wydaje kolejne jego powieści, w tym te, które wcześniej nie były wydane, z czego się zresztą przeogromnie cieszę).

the bad seed*

[link widoczny dla zalogowanych]
Niezły artykuł o umieraniu Poświatowskiej.

Jej pisanie zawsze mnie wzrusza...

Moje ciało, które do tej pory było jedynie obiektem zainteresowania lekarzy, stało się nagle ważne i użyteczne. [...] Prędko przywykłam zasypiać z głową wtuloną w jego ramiona z plecami mocno przywartymi do jego piersi. Odwracając się w nocy na bok, czułam, jak jego ręce przygarniają mnie przez sen.

Ta śmierć, przyjacielu, dotknęła mnie bardziej niż wszystkie, które przeżyłam dotąd. Ta śmierć dotyczyła mnie bardziej. To ciało tak mi znajome, że nieledwie zdawało się być kawałkiem mojego ciała, miała przysypać teraz ziemia. Jego głęboko osadzone oczy, jego wiarę w życie, jego miłość. Odchodził ode mnie zostawiając mnie bardziej samotną, niż wtedy, kiedy nie było go jeszcze.

Miło jest pomyśleć, że świat umrze trochę kiedy ja umrę.

white oleander

Dzięki za linka.

lady lie

Bardzo polecam Iris Murdoch i Colette. No i Tove Jansson. Wink

Nie interesują mnie żadne bajeczki o wymyślonych papieżycach czy nieistniejących władczyniach. Kobiety w średniowieczu były palone na stosach pod pozorem czarownictwa (choćby niewinna Joanna D'ark), jakim prawem którakolwiek z nich miałaby zostać papieżycą w tamtych czasach? Co za dałnem trzeba być żeby łyknąć taką ściemę???
Jakiś czas temu czytałam książkę "Żona Mahometa", która jest fałszywym obrazem tego jak kobietom żyje się w islamie. Książki tego rodzaju to mydlenie ludziom oczu, nie powinni wogóle wydawać takich rzeczy. Prawda na temat tych krajów jest brutalna do bólu. Chcielibyśmy wierzyć, że kobiety żyją tam jak w baśni z tysiąca i jednej nocy, ale nic z tych rzeczy. Panuje tam islam, kobiety chodzą w czadorach, są okaleczane (osobiście nie uznaję słowa 'obrzezanie' w stosunku do kobiet) i bite, bo tak nakazuje ich religia! Boją się nawet wyjść na ulicę. Są tacy, którzy nie chcą znać prawdy, wolą żyć w ułudzie, dla takich ludzi powstała książka "żona Mahometa".

Co do Sylvii Plath, wspomnianej tutaj...
na pewno jest świetną poetką, ale to co można przeczytać o jej życiu prywatnym mrozi krew w żyłach. Była samobójczynią, co już jest wystarczająco kontrowersyjne, ale fakt, że zabrała ze sobą dziecko stawia ją również w świetle mordercy i to morderczyni, która zabiła własną córkę!
Dlatego niektórzy nie mogą jej znieść. Przyznam szczerze: gdy przeczytałam, że ZABIŁA WŁASNĄ CÓRKĘ, a praktycznie rzecz biorąc udusiła, to... poczułam do niej niechęć. Może powinnam się wykazać większym zrozumieniem dla niej ale nie potrafię. Ta kobieta zabiła swoje dziecko.

sonic nurse

Dlatego nie przepadam za Sylvią Plath.
Kiedy czytałam jej życiorys byłam szczerze zirytowana. Latała za tym Tedem jak idiotka, miała obsesję na jego punkcie. Po tylu zdradach i podłościach których od niego zaznała wciąż chciała żeby do niej wrócił. To ona powinna go zostawić!
Dlaczego nie mogła zawalczyć o życie dla siebie i dla swojej córeczki? Facet okazał sie świnią, ale miała dziecko, które chciało żyć i cieszyć się tym życiem!
Nie bedę się tutaj pisać co myślę o takich paniach, które zabijają własne dzieci, ale... na jej miejscu prędzej zabiłabym jego.

lady lie

Sylvia nie była do końca normalna. Miała psychozę maniakalno-depresyjną (czyli była psychopatką ^^), dlatego to zrobiła.
Założę się, że ten jej Ted obczaił sprawę już wcześniej (że jest psychiczna) i uciekł od niej. Mężczyźni uciekają od takich kobiet.

Ostatnio trochę o tym myślałam i doszłam do wniosku, że nasza reakcja czyli oburzenie jest prawidłowa. Ale to jest nasz punkt widzenia, osób patrzących z boku na to wszystko...
Jednak ludzie coś w niej widzą, czytają jej poezję, zachwycają się nią. Coś w niej musi być.

the bad seed*

Ekhm, to nie Sylvia zabiła swoją córkę, tylko druga laska Hughesa - Assia Wevill (tak samo jak Sylvia, przez zatrucie gazem, sześć lat po jej samobójstwie). Poza tym Sylvia i Ted mieli dwoje dzieci (syn, Nicholas, w 2009 popełnił samobójstwo, a córka, Frieda, żyje i też jest poetką).

lady lie

Ja czytałam, że Sylvia zagazowała siebie razem z córką, a później ta druga laska (która również miała dziecko z tym faciem) zrobiła dokładnie to samo! Nie pamiętam gdzie o tym czytałam... w jakimś kobiecym piśmie, w każdym razie źródło było wiarygodne, niestety nie mogę Ci w tej chwili tego artykułu pokazać, bo to był to jakiś stary numer, którego aktualnie już nie mam na chacie. Strasznie żałuję. Może w tym artykule był jakiś błąd? Sama nie wiem...

sonic nurse

Kurna, mi też się zawsze wydawało, że Sylvia zabrała córeczkę ze sobą...
Tak czy siak jest to postać bardzo kontrowersyjna.

A teraz proponuję zmieńmy temat Wink

i przyjrzyjmy się autorce Frankensteina...

[link widoczny dla zalogowanych]

lady lie

Babydoll, tylko się nie gniewaj. Zróbmy tak: jeśli któraś znajdzie artykuł w necie na ten temat to niech jak najszybciej wrzuci linka! Zaintrygowałaś mnie bardzo, jestem ciekawa jak było naprawdę.

Mary Shelley jest genialna. Smile

the bad seed*

Może chodziło im w tej gazecie o to, że Assia tak samo się zabiła jak Sylvia, czyli gaz, a Ty zrozumiałaś, że też tak samo jak niby Sylvia zabiła córeczkę Wink

Albo po prostu napisali taką bzdurkę.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

lady lie

Pewnie tak właśnie było... Smile

WIELKIE DZIĘKI za wyjaśnienia, bez Ciebie żyłabym dalej w błędnym przekonaniu.

lotta love

sonic nurse

Wiecie co. Życiorysy Sylvi Plath są nieraz tak pokrętnie napisane, że rzeczywiście wychodzi na to, że zabiła swoją córeczkę. Wszystko przez to sformuowanie, które często się powtarza o tej kochance Teda, że zabiła się w identyczny sposób w jaki zrobiła to Sylvia, lub zrobiła to samo co Sylvia, w związku z czym przychodzą różne domysły i pomysły, no bo jak to inaczej rozumieć? Dla mnie zrobić to samo tzn. zrobić to samo. No.